ระหว่างปี 1860-1879 ภาพวาดอิมเพรสชันนิสต์ไม่อยู่ใน...

ระหว่างปี 1860-1879 ภาพวาดอิมเพรสชันนิสต์ไม่อยู่ในสายตาของทั้งผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะและประชาชน แถมยังโดนดูถูกหัวเราะเยาะเสียด้วยซ้ำ หากมีคนซื้อก็แค่หยิบมือเดียว มักซื้อด้วยความเห็นใจและช่วยเหลือกันเสียมากกว่า จะมี 'ผู้เห็นอนาคต' ว่าอีกหน่อยภาพพวกนี้จะกลายเป็น 'แนวใหม่' ก็น้อยยิ่งกว่าน้อย แน่นอนว่าศิลปินย่อมไส้แห้ง แห้งขนาดไม่มีข้าวกิน อยู่ในห้องหับไม่มีไฟ ไม่มีเครื่องให้ความอุ่น

พูดถึงความจนและความดื้อ โคล้ด โมเนต์ ย่อมไม่แพ้ใครในหมู่เพื่อนฝูง 'ศิลปินนอกคอก' ในสายตาสถาบันศิลปะฝรั่งเศสยุคนั้น ยิ่งดื้อก็ยิ่งจน แต่ไม่เคยหยุดซื้อสีและผ้าใบมาวาดภาพไปเรื่อยๆ โดยไม่คิดเปลี่ยนแนวให้ตรงตามขนบซึ่งยังนิยมการวาดภาพที่ตบแต่งจนหมดจด ไม่ใช่ป้ายสีเลอะเทอะแบบที่พวกอิมเพรสชั่นนิสต์นิยมกัน "เหมือนงานคนบ้า" นักวิจารณ์บางคนเห็นเช่นนั้น

ระหว่างลำบากตรากตรำ หญิงสาวคนหนึ่งปรากฏขึ้นบนผืนผ้าใบ คามีย์ ดองซีเยอซ์ ลูกคนชั้นกลาง นางแบบจากกรุงปารีส ผู้มาตกหลุมรักกันและกันกับศิลปินหัวรั้นผู้มองเห็นแสงสีในธรรมชาติ

เมื่อวาดทิวทัศน์แล้วขายไม่ได้ คามีย์สะกิดโมเนต์ให้ลองวาดภาพคนดูบ้าง เป็นเธอนี่เองที่เป็นทั้งแรงบันดาลใจและแบบให้ศิลปินหนุ่มวาดออกมาภาพแล้วภาพเล่า บางครั้งต้องเป็นแบบอยู่สี่วันกว่าจะเสร็จ

โมเนต์วาดภาพคามีย์ทำนองนี้อยู่หลายภาพ เป็นหญิงสาวที่อยู่ในงาน ในชีวิต ในความทรงจำ

ท่ามกลางความลำบากยากแค้น คามีย์ไม่เคยทิ้งโมเนต์ไป อาจมีช่วงเวลาห่างกันยามจำเป็นเมื่อศิลปินหนุ่มต้องเดินทาง ทว่าเธอยังเคียงข้างคอยเป็นกำลังใจให้เขาตลอด

ครั้งหนึ่งเมื่อชีวิตถึงจุดต่ำสุด เป็นภาพคามีย์ในชุดกิโมโนยืนถือพัดนี่เองที่ชุบชีวิตครอบครัวพวกเขาขึ้นมาอีกหน เมื่อมีคนยินดีจ่ายถึง 2,000 ฟรังก์ให้ภาพนี้

ความอัตคัตและชีวิตที่หนักหน่วง ทำให้คามีย์ป่วยหนักหลังคลอดลูกคนที่สอง และจากโลกนี้ไปในปี 1879 โมเนต์พูดถึงเธอว่า คามีย์คือผู้ที่ทำหน้าที่ภรรยาได้อย่างดีที่สุด

ปี 1881 หลังจากค่อยๆ เกิดความเปลี่ยนแปลงท่าทีที่มีต่องานอิมเพรสชั่นนิสต์ของสถาบันศิลปะ นักวิจารณ์ และประชาชน โมเนต์ขายภาพได้เงินมา 7,500 ฟรังก์ เป็นจำนวนที่เขาไม่เคยได้รับมาก่อน--นี่เป็นช่วงเวลาหลังภรรยาผู้เป็นที่รักจากไปไม่ถึงปีครึ่ง

จากนั้นชื่อเสียงของศิลปินผู้นี้ก็ขจรขจาย มีชีวิตสุขสบายในบ้านที่แวดล้อมด้วยสวนสวยธรรมชาติงดงาม เขาอายุยืนถึง 86 ปี

สีสันในภาพของเขาไม่เคยหมองหม่น ไม่ว่าในตอนชีวิตรุ่งโรจน์หรืออับเฉา

ในภาพคามีย์ที่งดงามชวนฝันและสดใส น้อยคนจะจินตนาการถึงสภาพจิตใจและความยากลำบากในช่วงเวลานั้นของทั้งคู่ แต่นี่เอง 'ภาพ' ในห้วงขณะสร้างงานศิลปะของโมเนต์ เมื่อเขานั่งอยู่หน้าผืนผ้าใบถือจานสีไว้ในมือ เขาจะหล่นหายไปในโลกใบนั้น โลกที่ปราศจากความกังวล หม่นเศร้า ความทุกข์ทรมาน

เป็นห้วงเวลาชั่วขณะอันน่าประทับใจ

อิมเพรสชั่น

---
ติดตามเรื่องราวโมเนต์ได้เต็มๆ จากอาจารย์ภากร 7 โมงเช้าวันนี้ครับ อันนี้ผมเขียนเกริ่นเป็นน้ำจิ้มเฉยๆ ^ ^

---